Z przyjemnością informujemy o przyznanej przez Urząd Patentowy RP ochronie na wynalazek pt. „Dodatek ferromagnetyczny do cieczy magnetoreologicznej, sposób jej otrzymywania, zawierająca go ciecz magnetoreologiczna oraz sposób jej otrzymywania” PL 246587. Jego twórcami są dr Magdalena Osial i dr hab. inż. Agnieszka Pręgowska z IPPT PAN, mgr Magdalena Abramowicz z Uniwersytetu Warszawskiego, dr inż. Weronika Urbańska z Politechniki Wrocławskiej oraz dr inż. Magdalena Warczak z Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich, wcześniej z ICF PAN.
Ciecze magnetoreologiczne (MR) to zaawansowane materiały, które zmieniają swoją lepkość pod wpływem zewnętrznego pola magnetycznego. Dzięki tej właściwości znajdują zastosowanie w tłumikach drgań, sprzęgłach czy hamulcach, umożliwiając precyzyjne sterowanie ich działaniem. Kluczowym elementem cieczy MR są ferromagnetyczne dodatki, które decydują o jej efektywności i trwałości. Nowy wynalazek, objęty ochroną patentową PL 246587, wprowadza dodatek ferromagnetyczny w postaci nanocząstek tlenku żelaza (II, III), domieszkowanych metalami takimi jak kobalt (Co), mangan (Mn), cynk (Zn), chrom (Cr) czy nikiel (Ni). Te innowacyjne nanocząstki, o rozmiarach od 0,01 do 30 µm, nie tylko zwiększają czułość cieczy MR na działanie pola magnetycznego, ale także poprawiają jej stabilność i trwałość. Wyjątkowym aspektem wynalazku jest zastosowanie odpadów z recyklingu zużytych baterii jako surowca do produkcji nanocząstek. To ekologiczne podejście pozwala nie tylko na ograniczenie kosztów produkcji, ale także przyczynia się do zmniejszenia ilości odpadów szkodliwych dla środowiska. Dodatkowo, nanocząstki zostały pokryte specjalnymi środkami przeciwdziałającymi sedymentacji, takimi jak oleiloamina, kwas oleinowy czy kwas palmitynowy. Dzięki temu ciecz MR utrzymuje równomierną konsystencję przez długi czas, co zwiększa jej wydajność i niezawodność w praktycznym zastosowaniu. Nowa formuła cieczy magnetoreologicznej otwiera drzwi do jeszcze szerszego zastosowania tej technologii w przemyśle motoryzacyjnym, budownictwie czy robotyce. Zwiększona stabilność, efektywność oraz ekologiczne źródła surowców czynią ten wynalazek istotnym krokiem w kierunku zrównoważonych rozwiązań technologicznych.
Fot.1-4: Twórcy patentu: dr Magdalena Osial i dr hab. inż. Agnieszka Pręgowska z IPPT PAN oraz mgr Magdalena Abramowicz z Uniwersytetu Warszawskiego, dr inż. Weronika Urbańska z Politechniki Wrocławskiej oraz dr inż. Magdalena Warczak z Politechniki Bydgoskiej.im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich.
Fot.5A i 5B: obraz TEM nanocząstek z syntezy 2a (Fig. 5A) oraz obraz TEM nanocząstek z syntezy 2b
